Wido Blokland

Voor Wido Blokland (1966) is kunst ‘grijpen’ naar het ongrijpbare; dat wat zowel aan alle vormen voorbij gaat als er aan ten grondslag ligt. Door het verbinden van wetenschap, filosofie, mythologie, spiritualiteit en verbeeldingskracht ontstaan werken die de ademloze ruimte van oneindig Bewustzijn weten open te leggen. Zijn werk toont op een speelse, beeldende en schrijvende manier de intieme verwevenheid van mens en ‘wereld’.

Marian Bijlenga

Op het oog hebben haar tekeningen in textiel een vrij zwevend aanzien voor de wand. Door de stof in draden, strepen, stippen en vlekken te verstevigen – eerst deed ze dat met lijm, maar sinds 1990 ontdekte ze dat ze met paardenhaar een beter resultaat kreeg – maakt ze composities die voor de wand een tweedimensionale verschijning aannemen. Alle los ogende elementen brengt ze met onzichtbare draden in een zonderling onderling verband. Door het werk op afstand van de wand te plaatsen ontstaat een schaduw die deel uitmaakt van het totale werk. Licht (belichting) is daarom van wezenlijk belang. Haar voorkeur ligt bij natuurlijke lichtinval: daglicht, strijklicht. Ze probeert direct zonlicht en spotlights te vermijden omdat die te harde schaduwen geven en ze ook de schaduw van de transparante draden zichtbaar maken, waardoor de luchtigheid verdwijnt.