De man balanceert de stok op verschillende, vaak onhandige, delen van zijn lichaam, terwijl de televisie op de achtergrond elk moment op wrange wijze benoemt.  

De televisie probeert te spelen met de perceptie van het publiek door te dicteren wat zij zien en hen zo te dwingen mee te doen aan het spel. Maar wiens spel is dit: dat van de man? Dat van de stok? Of dat van de televisie?  

Zijn we in staat om zelf een mening te vormen over de wereld om ons heen, of worden we slechts meegesleurd in een zee van beïnvloeding?