Rob Hornstra wordt nationaal en internationaal geroemd voor zijn langdurige documentaire projecten als The Sochi Project: An Atlas and Tourism in the Caucasus (2014), Man Next Door (2017) en The Europeans (2020 – 2030).

Met het streven naar een menselijk beeld van zijn tijd te schetsen plaats Hornstra zich in de rijke traditie van humanistische fotografie, waar grote namen als Henri Cartier-Bresson, Dorothea Lange, Walker Evans en Ed van der Elsken hem voorgingen. Hoewel landschappen en stillevens een belangrijke rol spelen in zijn projecten, voeren portretten de boventoon. Hornstra omschrijft zijn projecten als slow journalism: waar reguliere journalistiek vastlegt wat er gebeurt, gaat het bij slow journalism erom dat je langzaam onthult waarom bepaalde dingen gebeuren.

In de eerste tien jaar van zijn carrière concentreerde Hornstra zich op Rusland, waar hij de verschuiving van een opkomende economie naar een steeds geslotener samenleving vastlegde. Hij werkte aan verschillende verhalen in Rusland, waarbij zijn bewegingsvrijheid geleidelijk afnam tot het moment dat hij niet langer het land in mocht. Sinds 2019 richt hij zich op het maken van een tijdsdocument over Europa, een project dat tot 2030 zal voortduren. Hoewel de afstand tussen Rusland en Europa in decennia niet zo groot is geweest als nu, brengt deze tentoonstelling juist de twee dichter bij elkaar dan ooit door zich te richten op ons wat verbroedert als mensheid. Want is er wel zo veel verschil tussen die slager uit Frankrijk of uit Litouwen of tussen die voetballertjes uit Rusland en Engeland? Deze tentoonstelling zal een viering zijn van de condition humaine waarin de gemeenschappelijke ervaring van het menszijn  gedeeld kan worden.

Deze overzichtstentoonstelling biedt een nieuwe kijk op het oeuvre van Hornstra. Voor het eerst worden verbanden en overeenkomsten gezocht tussen de verschillende series waar hij sinds 2003 aan heeft gewerkt. Altijd heeft hij gewerkt met een lijst van zelf gedefinieerde categorieën, zoals werk, jongeren, sport, transport en religie, geïnspireerd door de Duitse fotograaf August Sander (1876-1964). Hoewel deze categorische methode leidend is, blijft dit vrijwel onzichtbaar in de presentatie van zijn werk. Tot nu toe, want in deze tentoonstelling staat juist zijn categorische werkproces centraal en slaan we aan de hand daarvan bruggen tussen de verschillende series waar hij sinds 2003 aan heeft gewerkt.