Raf is anders. Als hij in de spiegel kijkt, ziet hij wel een gewone jongen van een jaar of twaalf, maar hij voelt zich anders. Van binnen. Hoewel zijn leven soms saai is, zijn z’n gedachten gevuld met kleur en poëzie. Zijn leven speelt zich af in een saai huis, dat staat in een saaie straat, dat ligt in een saaie stad. Alles is zo normaal dat er wel iets abnormaals moet gaan gebeuren.

Een voorstelling over jezelf durven zijn, dapper zijn en mode. Soms is het lastig om anders te zijn dan de rest. Je hebt het gevoel ‘normaal’ te moeten zijn. Maar normaal is eigenlijk best saai. Wat gebeurt er als je dapper genoeg bent om je eigen weg te volgen?