“Shit! Daar staan ze weer. De straat is leeg en ik kan alleen nog maar rechtdoor. Niet omkijken. Hoe lang zal mama het nog geloven als ik zeg dat ik gewoon gevallen ben…”

Een moeder ziet dat haar zwarte kind tegen andere grenzen aanloopt dan zij gewend is. Het voelt machteloos als je door je huidskleur anders aangekeken wordt. Ongeloof slaat toe. Maar je kunt je kind niet iemand anders laten zijn. Hunkering naar begrip en acceptatie dringt zich op. Wanneer is het moment dat je als moeder in actie komt?  

Een verhaal dat het verdient verteld te worden in woord, muziek, dans en zang.