Met zijn unieke werkwijze, waarbij hij schilderkunst combineert met borduurwerk, reflecteert Raedecker op de wereld en onze plaats daarin. Hij weet in zijn werken een melancholische sfeer te vangen alsof hij herinneringen vastlegt die zich in ruimtes en objecten bevinden. Landschappen, boomhutten en huizen in voorsteden zweven in een rijk tussen realisme en surrealisme, waardoor de grenzen van letterlijke representatie en abstractie vervagen.

Raedecker laat zich voor zijn werk inspireren door het collectieve geheugen, de kunstgeschiedenis en de populaire cultuur. Hij put uit vele bronnen, zoals fotografie, obscure tijdschriften, filmstills en het internet. Voordat een werk tot stand komt, werkt hij zijn ideeën in verf en draad uit in kleinere versies, die hij demo’s noemt. Deze fotografeert en manipuleert Raedecker digitaal om het beeld dat dan ontstaat vervolgens te vertalen naar een groot doek. Op dit doek bouwt hij opnieuw een gebeeldhouwd oppervlak op door middel van verf en draad. Zo ontstaat een spannend spel waarbij het origineel een kopie wordt dat vervolgens weer een plek vindt in het uiteindelijke ‘origineel’: het kunstwerk dat tentoon wordt gesteld. Raedecker: “Terugkijkend zijn de revolutionaire ontwikkelingen van de afgelopen dertig jaar op natuurlijke wijze doorgesijpeld in mijn werk. Ik heb niet alleen het leven, maar ook mezelf, de maatschappij en het schilderen in twijfel getrokken. Misschien niet zozeer ‘wat’ te schilderen, maar meer ‘hoe’.”