Een aanhoudende strijd, een strijd tegen de stroom van onze vergankelijkheid. Een vergeven race. Als mens zijn we bezig zin aan ons leven te geven in de vorm van prestaties. Ons streven om iets te betekenen en iets achter te laten. Herinnerd worden en wat betekend hebben is de illusie. Het bewijs van succes en prestatie wordt louter restmaterie zonder functie. Eervol afval van vergeten prestaties en niets meer dan dat. De tragiek zit ook in de maat van de installatie; de honderden tropeeën bij elkaar verliezen op deze manier hun waarde. Devaluatie door aantallen. De vraag is dan ook: als iedereen een medaille verdient, zijn we dan nog bijzonder? Door objecten uit een omgeving in een nieuwe setting te plaatsen, ontstaat er ruime voor het anders interpreteren. Nieuwe overwegingen en het herzien van materie. Gedachten die door sporen refereren aan het herinneren. Deze expositie weerspiegelt de essentie van het heruitvinden van een object en het herdenken van bestaande materialen.