Als vanzelfsprekend komen bij Lucebert de woorden dichter en schilder als eerste bij je op. Dat hij ook een periode fanatiek heeft gefotografeerd is minder bekend. In de vroege jaren vijftig schafte hij een camera aan met het idee om zijn jonge kinderen vast te leggen. Hij wordt echter gegrepen door het medium en verbreedt zijn blik naar de wereld om zich heen. De mens staat centraal in zijn werk, van zijn directe naasten tot passanten op straat. Anders dan veel fotografen uit zijn tijd die fotografie gebruikten om een weergave van de werkelijkheid te geven, gebruikt Lucebert het medium juist op een geheel ongebonden en intuïtieve manier. Het levert een uniek oeuvre op, vol met poëtische en evocatieve beelden.

De periode waarin Lucebert fotografeert is kort en stopt in 1966. Fotograferen ervaart hij als enorm inspannend en uitputtend. Uiteindelijk ziet hij zich zelf meer als schilder en dichter.

Foto’s van Lucebert bevinden zich in de collectie van het museum. Ter ere van het 100ste geboortejaar van deze veelzijdige kunstenaar in 2024, organiseert Fotomuseum Den Haag een intieme tentoonstelling waarin de fotografie van Lucebert wordt belicht.