This is not a love song is een ode aan de verbeelding. Twee mensen, op een bed, afgesloten van de buitenwereld. Zij willen geliefd én verliefd worden. Om tegemoet te komen aan die verlangens zoeken ze aansluiting bij elkaar. Dwingen elkaar in posities om maar iets te kunnen voelen. Iets échts. Iets groots. Iets meeslepends. Wat als de verbeelding grenzeloos is? Hoe reëel kan die dan worden?