Fotograaf en werkend lid Susan de Kruiff nodigde beeldhouwers Gonny Beljaars en Annemiek Collin uit om samen een tentoonstelling te maken. Hun werk heeft raakvlakken als het gaat om vervorming, vergankelijkheid en verwondering. Ze besloten voor deze expositie te reflecteren op de huidige situatie in de wereld en op elkaar. Eerst moesten fotografie en sculptuur elkaar vinden. Door het ‘verproppen’ van foto’s, posters en druksels ontstonden kwetsbare objecten die in taal en beeld linken aan onderdrukking en (on)macht. Deze proppen, het uitgangspunt van het project, worden niet getoond. Wel de sculpturen en foto’s die hieruit volgden. 
Hoewel vaak verstilt, verwijzen de foto’s van Susan naar een ruimte en tijd die verder gaat dan de directe waarneming. Het werk vraagt om een actieve opstelling en interpretatie als begin van een persoonlijke ervaring. De tuingalerie ziet ze als een witte doos, waar verschillende emoties een plaats kunnen krijgen als aanloop naar een betere toekomst.