Het bijzondere aan deze voorstelling isdat we een kind zien dat met het publiek een gesprek aangaat over kansenongelijkheid. Langzaam ontvouwt zich een decor van schermen en projecties waarin experts, kinderen, tovenaars en feeën ons een spiegel voorhouden en confronteren met de vraag of wij nog een mooie toekomst durven te voorspellen. Een mooi staaltje omdenken. Het resultaat is ‘En ze leefden nog en gelukkig’, een eerlijk sprookje over ongelijkheid, gemaakt voor volwassenen die durven te kijken met de blik van kinderen.