In D̶A̶R̶K̶MATTER zoeken Cherish Menzo (JEZEBEL, 2019) en Camilo Mejía Cortés naar manieren om hun lichamen los te weken van een opgelegde perceptie. Vastgeroeste vooroordelen worden uit elkaar getrokken in een futuristische omgeving: het D̶A̶R̶K̶MATTER-universum. Daarvoor kijken ze onder meer naar de ruimte: naar donkere materie en naar zwarte gaten die elkaar ontmoeten en botsen, en waaruit een nieuw, (afro)futuristisch en raadselachtig lichaam kan ontstaan. Hierbinnen wordt een eigen bewegingstaal ontwikkeld.

Net als in haar vorige project JEZEBEL rekt Menzo haar bewegingstaal op door de Chopped and Screwed-methode, een remixtechniek binnen de hiphopmuziek waarbij het tempo van de muziek sterk wordt teruggedraaid, toe te passen op haar bewegingstaal. 

Voor D̶A̶R̶K̶MATTER put Cherish Menzo inspiratie uit het posthumanisme, waarbij het lichamelijke wordt overstegen, maar vooral uit het afrofuturisme. Een stroming die zich richt op een toekomst waarin zwarte mensen in een hypertechnische en gedekoloniseerde wereld leven. Of sterker: het verbeeldt een toekomst waarin kolonisatie nooit heeft plaatsgevonden. Het vermengt toekomst met traditie, technologie met eeuwenoude Afrikaanse mythologie en fantasie met realiteit.  

Bij de voorstelling hoort een Distorted Rap Choir. Op elke speelplek worden een tiental lokale mensen van kleur uitgenodigd om deel te nemen aan workshops waarin rond thema’s uit D̶A̶R̶K̶MATTER wordt gewerkt. Het choir neemt aan het einde van de workshoptweedaagse een rap anthem op waarvan de opname wordt geïntegreerd in de voorstelling. Per plek wordt er een nieuw choir en een extra laag toegevoegd.