Haar schilderijen, variërend van abstracte landschappen tot eenzame figuren en onrustige menigten, raken aan universele gevoelens van verlies, machteloosheid én hoop.

Ursu’s stijl is rauw en direct, maar tegelijk doordrenkt van compassie. Ze vertelt verhalen zonder woorden, laat pijn en onrecht zien zonder het te illustreren, ze voelbaar maken is genoeg. Haar werk dwingt tot kijken én nadenken. Het is geen afstandelijk protest, maar een betrokken oproep: tot bewustzijn, tot medemenselijkheid, tot actie.