Verbonden door een mechanische structuur vinden twee performers elkaar, voelen elkaars lichaam en beweging in een staat van afstandelijke intimiteit. De performers proberen voortdurend een evenwicht tussen zichzelf en de ander te vinden, zich over te geven, op elkaar te leunen en op elkaar te vertrouwen. Ze redden, bewegen en houden elkaar vast, maar ten koste van zichzelf?

De voorstelling onderzoekt wat gehechtheid betekent: de angst voor controle, op elkaar leunen én vertrouwen, in een strijd van intimiteit.

Geïnspireerd door queer ervaringen met morphing, aanpassing en jezelf openstellen, bestaat de voorstelling als een bewegende installatie die twee performers ophangt. Door samen te bewegen, niet alleen, transformeren ze voortdurend de vorm van de installatie, maar elke veranderende vorm manipuleert ook de individuen, hun lichaam, bewegingen en hun relatie tussen macht en zorg.