Twee zussen, beiden ouder dan ze willen toegeven, treffen elkaar voor het eerst sinds jaren weer. Aanleiding is een brief van de gemeente: het graf van hun vijftig jaar geleden overleden zusje zal worden geruimd. Tenzij de grafrechten worden verlengd. Ineens staan de zussen voor de praktische keuze: ‘Wat doen we met Coosje?’

Ze mijmeren wat over hun vroegste herinneringen aan ‘ons kleine zusje’, maar al snel volgen de verhalen over alle andere dierbaren die ze verloren: ooms, tantes, vader, moeder, collegae, idolen, ex-vriendjes etc. Ze nodigen de dood, als onlosmakelijk deel van het leven, uit aan tafel. Ontelbare anekdotes, gedachten en emoties buitelen over elkaar heen. Er ontstaat een caleidoscopisch portret van deze twee springlevende zielen en hun 1000 dierbare doden.
 
Zus van mijn zus is een lofzang op het leven en een ode aan onze doden. Een levendige trip down memory lane. In deze rijkgevulde theatermiddag laten twee topactrices (Ariane Schlutter & Marisa van Eyle) een langgekoesterde wens in vervulling gaan: voor het eerst zullen ze samen op het toneel staan.