Wim Jonkman (1947, Winterswijk, Nederland) volgde zijn studie Beeldende Kunst aan de Rietveld Academie in Amsterdam (1966-72). In de zomer van 1972 werd hij uitgenodigd op de Rijks Academie om deel te nemen aan een wedstrijd bij “de Prix de Rome, 1972” (Fine Arts in Graphic), waar de zilveren medaille werd gewonnen. Hierna besloot hij naar Parijs te gaan om zich te specialiseren in kleurenlithografie. Eerst ging hij naar de Ecole des Beaux Arts, waar hij 2 jaar werkte als “étudiant libre”. (1974-75) Samenwonend met zijn vrouw in de “Cité internationale des Arts”, werd hij gevraagd door Madame F. Brunau, de directie van deze kunststichting, om een lithografie-atelier op te richten. Van 1976 tot het voorjaar van 1979 leidde hij deze werkplaats, waar hij heel wat artiesten van over de hele wereld hielp . Tegelijkertijd kon hij zelf onderzoek doen op het gebied van kleurenlithografie. Na deze, zoals hij zegt, prachtige ervaring in Frankrijk, werd hij gevraagd om een lithografie-atelier op te zetten in “Minerva”, de Academie voor Beeldende Kunsten in Groningen, hoog in het noorden van Nederland. Wat hij deed, en waar hij tot 2010 een parttime baan had als hoogleraar lithografie.

Toen hij en zijn vrouw terugkeerden naar Nederland (1979), besloten ze om hun eigen litho-werkplaats, genaamd “Obelisk”, te bouwen aan de Noord-Nederlandse kust. Daar specialiseerde hij zich in kingsize kleurenlithografie en werkte hij aan kalksteen tot 100×140 cm. Sindsdien zijn er veel internationale kunstenaars naar deze workshop gekomen om zich door hem te laten begeleiden.

Technisch lijkt Jonkman als lithograaf ongedwongen. Hij is in staat om subtiele krijttechnieken, expressieve schilderkunstige structuren en computer-gemanipuleerde elementen op het oppervlak van de kalksteen te combineren. Met tedere zorg drukt hij dit alles af op prachtig handgeschept papier. 

Deze ervaring, die hij opdeed in Frankrijk, heeft hem veel geholpen bij het bereiken van zijn artistieke doelen. Jonkman combineert vraagstukken rond lithografie met narratieve strategieën. Hij heeft een visuele verbeeldingskracht, waarin hij het voor de hand liggende combineert met het schimmige, het herkenbare met het onbegrijpelijke. Een spannend samenspel tussen fictie en ervaring domineert dan ook zijn stevige en gestage litho’s.