De geselecteerde werken voor Screentime tonen een breed scala aan stijlen en technieken. Dit varieert van abstracte visuele poëzie tot documentaire-achtige vertellingen, en van fictieve narratieven tot soundscapes met bijbehorende video’s. De tentoonstelling is daarmee niet alleen een reflectie van de diversiteit binnen de Nederlandse film- en videokunst, maar ook een platform voor discussie en inspiratie. Het publiek wordt uitgenodigd om zich te laten verrassen, te reflecteren op de getoonde werken en deel te nemen aan de voortdurende dialoog tussen film, video en beeldende kunst.

Het kloppend hart van de tentoonstelling is de videoinstallatie van Piero Zuccaro, een werk dat zes grote zeefdrukken, bewerkt met pastel, combineert met een video getiteld Uncertain and Oscillating Interior. Deze video, in 2013 opgenomen samen met Franco Battiato, vormt een diepgaande ontmoeting tussen schilderkunst en muziek. In de video vervlecht Zuccaro’s stem zich met die van Battiato, die een fragment voorleest van de Chinese schilder Shitao, terwijl Zuccaro een gedicht van Johannes van het Kruis reciteert. De interactie tussen deze elementen schept een meditatieve sfeer, waarin spiritualiteit en contemplatie de kern vormen van de artistieke praktijk.