“Zonder model kan Rogier Willems niet. Het is zijn inspiratie en de aanzet tot zijn schilderproces. En dit proces begint met het kijken naar een gezicht; zonder oordeel of bedoeling. Gewoon kijken wat hij kan aflezen aan de buitenkant en dat vertalen in verf. Wanneer je de buitenkant heel goed bestudeert, pak je vanzelf de binnenkant. Als schilder kun je dat. Het impliceert een oorspronkelijk kijken met verwondering en een open blik, waarbij hij zichzelf blijft afvragen wat ik zie en op wat voor een manier hij  dat kan vertalen. Welke kleur kiest hij en hoe schildert hij die vorm? Dat alles vind Rogier Willems ter plekke uit. Iedere keer weer opnieuw; alsof hij voor de eerste keer schildert en het daarna nooit meer doet.”