Kijken is vat krijgen op de omgeving, een kader om de werkelijkheid leggen. Dat is de kern van Dodds methode, alles draait om het kader: uit het raam, door een deuropening of met haar handen. Zo vangt ze ter plekke wat ze ziet – een tijdelijke uitsnede van vluchtige, niet-herhaalbare momenten, geschilderd in snelle penseelstreken en dunne lagen verf. Dodd schildert dat alledaagse met een scherp oog voor doorkijkjes, licht en sfeer.
Haar onderwerpen zijn herkenbaar: verstilde landschappen, nachtelijke luchten, een interieur in een spiegel, verweerde schuren en stedelijke taferelen – vaak zonder mensen, in haar omgeving in New York, Maine, en bij de Delaware Water Gap in New Jersey. Omdat ze ergens keer op keer terugkomt registreert ze de kleinste veranderingen in haar omgeving. Ze laveert subtiel tussen figuratie en abstractie, met invloeden van onder anderen Piet Mondriaan zichtbaar in haar composities van lijnen en vlakken.