In HUNTER levert Courtney samen met haar levensgrote dubbelganger kritiek op dat wat sociaal onverteerbaar is. Ieder mens bestaat uit vlees en bloed, scheidt vloeistoffen uit en rot weg na het sterven. Dit is ons biologisch gegeven, en door dit naar de achtergrond te schuiven en ‘onzichtbaar’ te maken, komt het spreken hierover in de taboesfeer. HUNTER probeert een vloeiende, ambigue en afgeronde artistieke weergave van onzuiverheid te presenteren; een viering van de rafelranden. 

Courtney bekijkt haar thema’s met een queer intersectionele feministische lens. In HUNTER staan het verwerpelijke, het monsterlijke/groteske en filmgenres waarin het lichaam een overdadige rol speelt centraal: horror, porno en melodrama.