Henri Jacobs’ (1957) solo tentoonstelling Geologieën gaat over het onderzoeken van het oppervlak. Werk op papier wordt in repen gesneden en gevlochten waardoor het beeld aan het oppervlak steeds verandert. Daarnaast zijn wandkleden te zien gebaseerd op het zelfde principe van het vervlechten van beeldlagen en een keramisch vloermozaïek, opgebouwd uit ruimtelijke geometrische bouwstenen.